Bir şeyleri yerinde tutmak, durumları farklılaştırmak için olan direncim her zamankinden fazla. Umut her zamankinden fazla. İnsana olan inancım,dünyanın ışıltılı maviliği her zamankinden fazla. Değişmek değiştirmek adına ne varsa, hepsinden fazla fazla var yüreğimde. Artık anneyim çünkü. Hayatıma yeni bir hayat katıldı, daha güçlüyüm. Öğrenmeye açlığım yenilendi. Bir süredir bilmek ihtiyacım kalp atımı gibi ritimli hale gelmişti. Oysa şimdi coşkun bir sevinçle öğrenmek istiyorum, ilk gençliğimdeki gibi, çocukluğumdaki gibi.
Baharda incecik taze uçlar veren dal gibiyim. Bilen bilir ağaçların o taze sürgünlerini, taze yeşilliğinin insana kattığı tarif edilmez neşeyi. Bir şeylere sahip çıkmak, onarmak, yakalamak, koşturmak, fikrimi genişletmek için hazırım. Artık anneyim…
İçimdeki çocuk zayıflamışken girdi hayatıma kızım. Biricik bebeğim benim. Bir insanın kök dişlerine bile hayran olunur mu? Oluyorum işte. Her şeyi öyle taze öyle yeni ki. Hayranlığındayım dişi çıkarken görmenin, büyümeyi adım adım takip etmenin. Hayatın gücünün, yaşamın devamının önemliliğinin.....
"Bu çocuk seni yarı çılgın yaptı" diyenlere gülüp geçiyorum. Dişlerini, dişetlerini, gülücüğünü, yürüyüşünü,konuşmasını,yaptığı yaramazlıkları,herşeyini en ince ayrıntısına kadar anlatıp bıktırıyorum dostlarımı. kızımın hayatla bağımı kopartmak yerine daha fazla güçlendirmesini seviyorum. Daha fazla şey bilmek ihtiyacımı genişletmesini de seviyorum.
Karar verdiğim her şeyi yapabilirim artık ,daha güçlüyüm, canıma can katıldı çünkü. Artık anneyim çünkü. Yaşam dize gelsin önümde, korkutmasın yüreğimi hiçbir zorluk. Benim korktuğum kadar korkacak çünkü kızım, benim olduğum kadar cesur olacak. Benim bildiğim kadar ve hatta çoğunu bilecek. Yolumu nasıl bulacağımı bilirsem o da kaybolmayacak. Vicdanımdan başka kimselere hesap verme zorunluluğunu hissetmezsem, o da bilecek terazisini vicdanından yana kullanmayı. Benden öğrenecek güçlü olmayı, sorunlarını çözmeyi. Nezaketi, iyiliği, paylaşmayı benden öğrenecek. Benim ona bıraktığım insani miras kadar gelişecek insani yetenekleri… Toplumun ona bıraktığı yaşam sorunları kadar boğuşmak zorunda kalacak hayatla.
En başında bir karar almıştım kızımla ilgili. çok güzel, çok akıllı, çok yetenekli olması gerekmeyecekti. Hiçbir şeyden sadece ben öyle istiyorum diye “çok olmasını” istemeyecektim. ceylin kocaman bir boşluktu aklımda, büyüdükçe o kocaman boşluğa kendi resmini yapmasını istiyorum. Ancak olmasını çok istediğim, doğrusu dilediğim tek şey var kızımla ilgili; Yaşam sevinci coşkusu eksik olmayan bir yetişkin olması... Bu coşkuyu ona kazandırmanın tek yolu da "Kendimizin yaşam coşkusuna sahip olmasından" geçiyor sanırım...güzel kızımla beraber yaşam çoşkumda arttı...hayat seninle güzel ...iyiki varsın kızım...
Baharda incecik taze uçlar veren dal gibiyim. Bilen bilir ağaçların o taze sürgünlerini, taze yeşilliğinin insana kattığı tarif edilmez neşeyi. Bir şeylere sahip çıkmak, onarmak, yakalamak, koşturmak, fikrimi genişletmek için hazırım. Artık anneyim…
İçimdeki çocuk zayıflamışken girdi hayatıma kızım. Biricik bebeğim benim. Bir insanın kök dişlerine bile hayran olunur mu? Oluyorum işte. Her şeyi öyle taze öyle yeni ki. Hayranlığındayım dişi çıkarken görmenin, büyümeyi adım adım takip etmenin. Hayatın gücünün, yaşamın devamının önemliliğinin.....
"Bu çocuk seni yarı çılgın yaptı" diyenlere gülüp geçiyorum. Dişlerini, dişetlerini, gülücüğünü, yürüyüşünü,konuşmasını,yaptığı yaramazlıkları,herşeyini en ince ayrıntısına kadar anlatıp bıktırıyorum dostlarımı. kızımın hayatla bağımı kopartmak yerine daha fazla güçlendirmesini seviyorum. Daha fazla şey bilmek ihtiyacımı genişletmesini de seviyorum.
Karar verdiğim her şeyi yapabilirim artık ,daha güçlüyüm, canıma can katıldı çünkü. Artık anneyim çünkü. Yaşam dize gelsin önümde, korkutmasın yüreğimi hiçbir zorluk. Benim korktuğum kadar korkacak çünkü kızım, benim olduğum kadar cesur olacak. Benim bildiğim kadar ve hatta çoğunu bilecek. Yolumu nasıl bulacağımı bilirsem o da kaybolmayacak. Vicdanımdan başka kimselere hesap verme zorunluluğunu hissetmezsem, o da bilecek terazisini vicdanından yana kullanmayı. Benden öğrenecek güçlü olmayı, sorunlarını çözmeyi. Nezaketi, iyiliği, paylaşmayı benden öğrenecek. Benim ona bıraktığım insani miras kadar gelişecek insani yetenekleri… Toplumun ona bıraktığı yaşam sorunları kadar boğuşmak zorunda kalacak hayatla.
En başında bir karar almıştım kızımla ilgili. çok güzel, çok akıllı, çok yetenekli olması gerekmeyecekti. Hiçbir şeyden sadece ben öyle istiyorum diye “çok olmasını” istemeyecektim. ceylin kocaman bir boşluktu aklımda, büyüdükçe o kocaman boşluğa kendi resmini yapmasını istiyorum. Ancak olmasını çok istediğim, doğrusu dilediğim tek şey var kızımla ilgili; Yaşam sevinci coşkusu eksik olmayan bir yetişkin olması... Bu coşkuyu ona kazandırmanın tek yolu da "Kendimizin yaşam coşkusuna sahip olmasından" geçiyor sanırım...güzel kızımla beraber yaşam çoşkumda arttı...hayat seninle güzel ...iyiki varsın kızım...
